"American Indian Movement (AIM)" - Μία αλλαγή στην μαύρη σελίδα της ιστορίας των αυτόχθονων

Όταν το 1492 ο Χριστόφορος Κολόμβος έκανε γνωστό στην Δύση τον Νέο Κόσμο, όταν Ρώσοι, Ισπανοί, Γάλλοι, Κινέζοι εξερευνητές ήρθαν σε πρώτη επαφή με αυτή την ανεξερεύνητη γη, συνάντησαν ένα πλήθος από πολιτισμούς και ανθρώπους. Η κεντρική Αμερική όπως την ξέρουμε σήμερα κατοικούνταν για πολλά χρόνια από τις φυλές των Ινδιάνων (Native Americans). Η ιστορία τους, τόσο πλούσια όσο και ο ίδιος τους ο πολιτισμός, συνδέθηκε άρρηκτα με αυτή τη γη, με αυτό το χώμα και την φύση έως ότου οι νέοι αυτοί εξερενητές αποφάσισαν αλλιώς.

Το “American Indian Movement”, γνωστό ως AIM δημιουργήθηκε τον Ιούλιο του 1968 στην Μινεσότα των ΗΠΑ και σηματοδότησε την επίσημη ιστορία των ιθαγενών της Αμερικής. Χρησιμοποιείται ο όρος “επίσημη ιστορία” καθώς το κίνημα υπήρξε για πάνω από 500 χρόνια χωρίς ταυτότητα. Το 1968 επομένως αποτελεί το έτος που αναγνωρίστηκε επίσημα ο αλλεπάλληλος και συνεχής αγώνας διεκδίκησης βασικών δικαιωμάτων των αυτόχθονων.

Η “Σφαγή του Πληγωμένου Γονάτου” – Čhaŋkpé Ópi Wakpála

Το “Wounded Knee” (Πληγωμένο Γόνατο) είναι μία περιοχή στην Νότια Ντακότα που αποτελεί μέρος του Pine Ridge, μία από τις πολλές προστατευόμενες περιοχές που διαμένουν οι Ινδιάνοι. Ο τόπος αυτός αποτελεί το έδαφος που έλαβαν χώρα δύο συγκρούσεις μεταξύ των Ινδιάνων της Βόρειας Αμερικής και των στρατευμάτων της κυβέρνησης των ΗΠΑ τον 19ο αιώνα. Συγκεκριμένα το 1890, η αμερικανική κυβέρνηση ανησυχούσε για την αυξανόμενη επιρροή του πνευματικού κινήματος “Ghost Dance” των Ινδιάνων, το οποίο δίδασκε ότι οι Ινδιάνοι αναγκάζονται να ζουν υπό την σκέπη της υπεροχής των λευκών επειδή είχαν εξοργήσει τους θεούς καθώς είχαν εγκαταλείψει τα παραδοσιακά έθιμα. Τότε υπήρχαν πολλοί Sioux που πρέσβευαν ότι εάν ασκήσουν το Ghost Dance και απορρίψουν την οργάνωση των λευκών, οι θεοί θα επιστρέψουν σε αυτούς την χαμένη γη και δικαιώματα που είχαν πριν. Στις 15 Δεκεμβρίου το 1890 η αμερικανική αστυνόμευση της περιοχής σκότωσε τον Sitting Bull, τον διάσημο αρχηγό των Sioux, και σηματοδότησε μία επιβεβαιωμένη έχθρα η οποία εκδηλώθηκε με την επερχόμενη σφαγή της φυλής στις 29 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους. Η σύρραξη που έλαβε χώρα στο Wounded Knee αποτελεί ιστορικά τον τελευταίο πόλεμο που διέπραξαν οι Αμερικανοί ενάντια των Ινδιάνων. Η σφαγή είχε ως αποτέλεσμα 300 νεκρούς Ινδιάνους, εκ των οποίων οι μισοί ήταν γυναίκες και παιδιά (History – 2010).

Ένας πίνακας του Frederic Remington απεικονίζει την έναρξη της μάχης στο Wounded Knee, με το έβδομο ιππικό να μάχεται με Αμερικανούς Ινδιάνους. Δημοσιεύθηκε στο Harper’s Weekly, 24 Ιανουαρίου 1891. (Από την Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου)(MPRnews, 2016)

Το υπόβαθρο του κινήματος

Το κίνημα AIM δημιουργήθηκε το 1968 από τους ιθαγενείς ακτιβιστές Dennis Banks, Clyde Bellecourt, και Eddie Benton-Banai στην Μινεάπολη και η ιδεολογία της διαμαρτυρίας περιβάλλονταν γύρω από την διεκδίκηση και ανάκτηση των δικαιωμάτων των ιθαγενών Ινδιάνων, ιδιαίτερα ύστερα από τα πολλά διαχρονικά περιστατικά βίας εναντίον τους. Μέσω μίας μακράς εκστρατείας “πολιτικής αντιπαράθεσης”, το κίνημα μετατράπηκε σε διεθνή διαμαρτυρία που μέχρι και σήμερα πιστώνεται την αποκατάσταση της ελπίδας στους ιθαγενείς Ινδιάνους της Αμερικής. Η περίοδος που έλαβε χώρα το AIM υπήρξε για την Αμερική δύσκολη ως προς τις διαπραγματεύσεις των δικαιωμάτων των Ινδιάνων. Ένα χρόνο νωρίτερα η κυβέρνηση είχε ψηφίσει νόμο μετεγκατάστασης των αυτόχθονων που υποσχόταν καλές θέσεις εργασίας, περίθαλψη και στέγαση. Πολλοί από τους χιλιάδες που μετανάστευσαν από τις πεδιάδες στις πόλεις βρήκαν χαμηλόμισθες εργασίες, διακρίσεις, βία και απελπισία. Οι πνευματικές τελετές των Ινδιάνων είχαν απαγορευτεί δια του νόμου και οποιαδήποτε έκφραση “παγανιστικού” τρόπου θα τιμωρούνται (Encyclopaedia of Milwaukee) . Η δυσχερής αυτή κατάσταση οδήγησε στην πολιορκία του Αλκατράζ από τους Ινδιάνους, από τον Νοέμβριο του 1969 έως και τον Ιούνιο του 1971 σε προσπάθεια διαμαρτυρίας για τα χαμένα τυς εδάφη στην περιοχή αυτή.

Έναν χρόνο αργότερα το AIM διεύρυνε τις προθέσεις τις συμμετέχοντας στο Trial of Broken Treaties, έναν μεγάλο περίπατο που ξεκινούσε από την Δυτική Ακτή και κατέληγε στην Ουάσινγκτον, στο Γραφείο Υποθέσεων των Ινδιάνων. Με την ελπίδα να διεκδικήσουν όλα όσα τους είχε υποσχεθεί η συνθήκη, το AIM πήρε άσχημη τροπή, μιας και έστρεψε τον αρχηγό των Sioux εναντίον του. Ο Dick Wilson, αρχηγός των Oglala Sioux απαγόρευσε κάθε είδους έκφρασης και δράσης της AIM, καθώς την θεωρούσε απόλυτα ριζοσπαστική. Η AIM ως απάντηση αυτού, και επειδή θεωρούσε την διακυβέρνησή του διεφθαρμένη, σχεδίασε το 1973 την κατάληψη του Wounded Knee, σε μία προσπάθειά τους αφενός να πείσουν την αμερικανική κυβέρνηση να δράση κατά της διοίκησης του Dick Wilson και αφετέρου να πιέσουν το Γραφείο Υποθέσεων των Ινδιάνων να διεξάγει ενδελεχή έρευνα για τις αζήτητες υποθέσεις άλλων ιθαγενών που έπεσαν θύματα κακοποίησης από τις αρχές. Στις 27 Φεβρουαρίου του 1973 (AIM, American Indian Movement – 2001), η AIM κατέλαβε το Wounded Knee και κράτησε ομήρους έντεκα ακολούθους του Wilson. Σε προσπάθεια διαπραγματεύσεων για την απελευθέρωση των ομήρων, ο Russell Means, ένας ακόμα ακτιβιστής της ΑΙΜ, απαίτησε από την Αμερικανική Γερουσία να ξεκινήσει έρευνα για το Γραφείο Υποθέσεων των Ινδιάνων, το Pine Ridge και άλλες προστατευόμενες περιοχές των Sioux στην Νότια Ντακότα που είχαν παραμεληστεί, καθώς επίσης και από την Επιτροπή Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσιας, να διεξάγει ακροάσεις για τις πάμπολλες Συνθήκες που παραβιάστηκαν από την αμερικανική κυβέρνηση. Η κατάληψη του Wounded Knee διήρκησε συνολικά 71 ημέρες, κατά την διάρκεια των οποίων δύο Ινδιάνοι Sioux σκοτώθηκαν από ανταλλαγή πυρών, και ένας αμερικανός πράκτορας τραυματίστηκε σοβαρά. Στις 8 Μαΐου ο Λευκός Οίκος δεσμεύτηκε τα αιτήματα των Ινδιάνων με αποτέλεσμα να τερματιστεί η πολιορκία του Wounded Knee. Ο Russell Means Dennis Banks συνελήφθησαν, όμως στις 16 Σεπτεμβρίου του 1973 οι κατηγορίες εναντίον τους απορρίφθηκαν από τον ομοσπονδιακό δικαστή καθώς βγήκε στο προσκήνιο παράνομος χειρισμός μαρτύρων και αποδεικτικών στοιχείων από την κυβέρνηση των ΗΠΑ.

Ο φωτογράφος J.C.H. Grabill από το Σικάγο τράβηξε μια ποικιλία φωτογραφιών μεταξύ 1886 και 1892 από το Wounded Knee έως το Pine Ridge κατά τη διάρκεια της εξέγερσης των ιθαγενών.
1η Εικόνα: Απεικονίζονται δύο από τους πιο σημαντικούς Ινδιάνους Αρχηγούς που έζησαν μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του 70′. Ο “Red Cloud” στα αριστερά και ο “American Horse” στα δεξιά. Τραβήχθηκε από τον Grabill το 1891 (Indian Country Today, 2017)
2η Εικόνα: Ένα νεαρό κορίτσι των Oglala κάθεται μπροστά από ένα tipi μαζί με το κουτάβι της. Πιθανότατα στο Pine Ridge ή κάπου κοντά του. Η φωτογραφία τραβήχθηκε κοντά στο Deadwood της Νότιας Ντακότα το 1891 (Indian Country Today, 2017)
3η Εικόνα: Απεικονίζεται ο “Little” ένας από τους πιο σημαντικούς Ινδιάνους και υποκινητές της εξέγερσης στο Wounded Knee. (Indian Country Today, 2017)
4η Εικόνα: Ο Big Foot, ηγέτης των Sioux, κείτεται στο χιόνι, όπου σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια της σφαγής του Wounded Knee (History, 2018)
5η Εικόνα: Μνημείο του Wounded Knee στο Pine Ridge Reservation. (Indian Country Today, 2017)

Τα αιτήματα και τα γεγονότα που ακολούθησαν

Τον Νοέμβριο του 1972 η ΑΙΜ μάζεψε εκπροσώπους από όλα τα ιθαγενή έθνη των Ινδιάνων στην Ουάσιγκτον, εκεί όπου οι συναλλαγές και διαπραγματεύσεις με τους Αμερικανούς γίνονται από το 1849, στο Υπουργείο Εσωτερικών των ΗΠΑ. Η ΑΙΜ έθεσε τα εξής αιτήματα απευθείας ενώπιον του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, Richard Nixon, όπως μας πληροφορούν οι Laura Waterman Wittstock και Elaine J. Salinas, στο “American Indian Movement, Past – Present – Future” (AIM, American Indian Movement – 2001):

Αποκατάσταση της σύναψης συνθηκών (που τερματίστηκε από το Κογκρέσο το 1871).
Σύσταση επιτροπής συνθηκών για την σύναψή νέων, με κυρίαρχα τα ιθαγενή έθνη.
Το δικαίωμα οι Ινδιάνοι ηγέτες να απευθύνονται στο Κογκρέσο για τα αιτήματά τους.
Επανεξέταση των δεσμεύσεων και των παραβάσεων των συνθηκών.
Οι μη επικυρωμένες συνθήκες να υποβάλλονται στην Γερουσία.
Όλοι οι Ινδιάνοι να διέπονται από τις σχέσεις των συνθηκών.
Αρωγή για τα ιθαγενή έθνη για παραβιάσεις των συμβατικών δικαιωμάτων.
Αναγνώριση του δικαιώματος των Ινδιάνων να ερμηνεύουν τις συνθήκες.
Συγκρότηση μικτής επιτροπής του Κογκρέσου για την ανασυγκρότηση των σχέσεων με τους Ινδιάνους.
Αποκατάσταση 110 εκατομμυρίων στρεμμάτων γης που αφαιρέθηκαν από τα ιθαγενή έθνη από τις ΗΠΑ.
Αποκατάσταση των καταγγελθέντων δικαιωμάτων.
Κατάργηση της κρατικής δικαιοδσίας επί των ιθαγενών εθνών.
Ομοσπονδιακή προστασία για αδικήματα κατά των Ινδιάνων.
Κατάργηση του Γραφείου Υποθέσεων των Ινδιάνων.
Δημιουργία ενός νέυ γραφείου ομοσπονδιακών ιθαγενών σχέσεων.
Νέο γραφείο για την αποκατάσταση της κατάρρευσης των συνταγματικά προβλεπόμενων σχέσεων μεταξύ των ΗΠΑ και των Ιθαγενών Εθνών.
Τα Ιθαγενή Έθνη θα είναι προστατευόμενα από την ρύθμιση του εμπορίου, τους φόρους, τους εμπορικούς περιορισμούς των πολιτειών.
Προστασία της θρησκευτικής ελευθερίας και της πολιτισμικής ακεραιότητας των Ινδιάνων.
Καθιέρωση εθνικών ινδιάνικων ψηφοφοριών με τοπικές επιλογές – απελευθέρωση των εθνικών ινδιάνικων οργανώσεων από κυβερνητικούς ελέγχους.
Διεκδίκηση και επιβεβαίωση της υγείας, της στέγασης, της απασχόλησης, της οικονομικής ανάπτυξης και της εκπαίδευσης για όλους τους Ινδιάνους.

Το προοίμιο και το πλήρες κείμενο του Διακηρύγματος 20 σημείων του “Trail of Broken Treaties”

Εδώ παραθέτονται τα είκοσι σημεία του διακηρύγματος του “Trail of Broken Treaties”, 26 χρόνια αργότερα, το 1998 που δηλώνουν με σαφήνεια τις δράσεις που πρέπει να ληφθούν εάν επιτευχθεί η προστασία των δικαιωμάτων των ιθαγενών σε ένα μέλλον απαλλαγμένο από τους περιορισμούς και τις κυρώσεις της χώρας που περιβάλλει τα ιθαγενή έθνη. Η αυτοδιάθεση και ο ρατσισμός που επικρατεί και γι’ αυτόν τον πολιτισμό δεν διαφέρει από εκείνο που λίγα χρόνια νωρίτερα προσπάθησε να εξαλείψει ο Martin Luther King με την εγκαθίδρυση των πολιτικών δικαιωμάτων. Στην προκειμένη τα ατομικά δικαιώματα βρίσκονται στην ίδια ιεραρχία με τα συλλογικά. Στο εθνικό συνέδριο της ΑΙΜ το 1971 αποφασίστηκε ότι η η πολιτική, από την θεωρία στην πράξη, σήμαινε οικοδόμηση οργανώσεων, σχολείων και υπηρεσιών στέγασης και απασχόλησης. Πριν από την ίδρυση της ΑΙΜ το 1968, ο πολιτισμός των Ινδιάνων είχε αποδυναμωθεί στις περισσότερες κοινότητες, λόγω της πολιτικής των ΗΠΑ, που αδίκως προσπάθησε να εξαλείψει την κοσμική και πνευματική ζωή των Ινδιάνων. Η ΑΙΜ αν και δεν μπορεί να αναγνωριστεί απόλυτα από όλους τους ανθρώπους, υπήρξε η “αναγέννηση” του πολιτισμικού υποβάθρου, εκείνου που χάθηκε ανά τους αιώνες με την επιβολή των λευκών ξένων. Όλες αυτές οι δράσεις συμβαδίζουν με τις αρχές της ΑΙΜ και δημιουργήθηκαν αυτή τη στιγμή της ιστορίας επειδή οι Ινδιάνοι αρνήθηκαν να παραιτηθούν από το κυρίαρχο δικαίωμά τους να υπάρχουν ως ελεύθεροι και απο-αποικιοκρατούμενοι άνθρωποι.

1968: “Mineapolis AIM Patrol”. Δημιουργήθηκε για να αντιμετωπίσει ζητήματα εκτεταμένης αστυνομικής βίας.
1969: Κατάληψη της νήσου Alcatraz για 19 μήνες. Η ΑΙΜ ήταν εκεί όταν οι Ενωμένοι Ινδιάνοι όλων των φυλών διεκδίκησαν ομοσπονδιακή γη στο όνομα των ιθαγενών εθνών. Οι πρώτες ραδιοφωνικές εκπομπές “Radio Free Alcatraz” ακούγονταν στην περιοχή Bay Area του Σαν Φρανσίσκο. Ιδρύεται το “Indian Health Board” της Μινεάπολης. Πρόκειται για τον πρώτο ινδιάνικο φορέα υγειονομικής περίθαλψης με έδρα την πόλη.
1970: “Κέντρο Νομικών Δικαιωμάτων”. Δημιουργείται για να βοηθήσει στην αντιμετώπιση των νομικών ζητημάτων που αντιμετωπίζουν οι Ινδιάνοι (το 1994 πάνω από 19.000 άνθρωποι είχαν νομική εκπροσώπηση, χάρη στο Κέντρο Νομικών Δικαιωμάτων της ΑΙΜ). Η ΑΙΜ καταλαμβάνει εγκαταλελειμμένη ιδιοκτησία στο ναυτικό, αεροπορικό σταθμό κοντά στην Μινεάπολη, εστιάζοντας την προσοχή της στην εκπαίδευση των Ινδιάνων. Οδήγησε στις πρώτες επιχορηγήσεις για την εκπαίδευση των Ινδιάνων. Το 1970 έγινε το πρώτο συνέδριο της ΑΙΜ. Δεκαοκτώ τμήματα της ΑΙΜ συνέρχονται για να αναπτύξουν μακροπρόθεσμη στρατηγική για τις μελλοντικές κατευθύνσεις του κινήματος. Η ΑΙΜ βοήθησε τους Lac Court Orieles Ojibwa στην κατάληψη του φράγματος στο Wisconsin που ελέγχονταν από την Northern States Power. Την εποχή εκείνη οι άνθρωποι υπέφεραν από τις αλλεπάλληλες πλυμμήρες του φράγματος που έπλητταν την κατοικήσιμη περιοχή. Η ενέργεια αυτή οδηγεί σε υποστήριξη από κυβερνητικούς αξιωματούχους και τελικά σε διακανονισμό, επιστρέφοντας πάνω από 25.000 στρέμματα γης στη φυλή και παρέχοντας στην πραγματικότητα σημαντικά χρήματα και επιχειρηματικές ευκαιρίες στη φυλή.
1972: “Red School House”. Το δεύτερο σχολείο επιβίωσης που ανοίγει, προσφέροντας υπηρεσίες πολιτισμικής εκπαίδευσης σε μαθητές. Ιδρύεται το “Heart of the Earth Survival School” που βοήθησε στην αντιμετώπιση του υψηλού ποσοστού εγκατάλειψης των σπουδών μεταξύ των Αμερικανών Ινδιάνων μαθητών. Την ίδια χρονιά διεξήχθη το “Trail of Broken Treaties”, ο μεγάλος περίπατος προς την Ουάσιγκτον για την αναφορά των αιτημάτων των ιθαγενών.
1973: Νομική Δράση για τις σχολικές χορηγήσεις. Ως αντίδραση στο Trail of Broken Treaties, η κυβέρνηση ακύρωσε αιφνιδιαστικά τις εκπαιδευτικές επιχορηγήσεις στο Heart of the Earth Survival School, στο Red School House και στο Indian Community School of Milwaukee. Μέσω επιτυχημένης νομικής δράσης, το Περιφερειακό Δικαστήριο των ΗΠΑ διατάσσει την αποκατάσταση των επιχορηγήσεων. Η κατάληψη στο Wounded Knee. Η AIM έρχεται σε επαφή με τους πρεσβύτερους των Lakota για βοήθεια στην αντιμετώπιση της διαφθοράς εντός της BIA (Bureau of Indian Affairs) και του Συμβουλίου της φυλής, η οποία οδήγησε στην περίφημη κατοχή και μάχη με τις ΗΠΑ διάρκειας 71 ημερών.
1974. Διεθνές Συμβούλιο Ινδιάνων (IITC): οργάνωση που εκπροσωπεί τους ινδιάνικους λαούς όλου του δυτικού ημισφαιρίου στα Ηνωμένα Έθνη στη Γενεύη της Ελβετίας. Οι δίκες για το Wounded Knee. Οκτώ μήνες δίκης στη Μινεάπολη είχαν ως αποτέλεσμα τα γεγονότα που συνέβησαν κατά τη διάρκεια της κατάληψης του Wounded Knee το 1973. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη σε διάρκεια ομοσπονδιακή δίκη στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών. Αποκαλύφθηκαν πολλές περιπτώσεις κυβερνητικής κακής συμπεριφοράς με αποτέλεσμα ο περιφερειακός δικαστής των ΗΠΑ Fred Nichol να απορρίψει όλες τις κατηγορίες λόγω της κυβερνητικής “κακής συμπεριφοράς” η οποία “αποτέλεσε μοτίβο καθ’ όλη τη διάρκεια της δίκης”, έτσι ώστε “τα νερά της δικαιοσύνης να έχουν μολυνθεί”.
1975: Ομοσπονδία Σχολών Επιβίωσης. Δημιουργήθηκε για να παρέχει δεξιότητες συνηγορίας και δικτύωσης σε δεκαέξι σχολεία επιβίωσης σε όλες τις πολιτείες της Αμερικής και στον Καναδά. Η ίδρυση του “Little Earth of United Tribes”. Η HUD (U.S. Department of Housing and Urban Development) επέλεξε την ΑΙΜ να είναι ο πρωταρχικός χορηγός του πρώτου προγράμματος στέγασης υπό ινδιάνικη διοίκηση.
1977: Ιδρύεται η MIGIZI Communications στην Μινεάπολη. Ο οργανισμός είναι αφιερωμένος στην παραγωγή ειδήσεων και πληροφοριών για τους Ινδιάνους και στην εκπαίδευση μαθητών όλων των ηλικιών έως και το μελλοντικό τεχνικό εργατικό δυναμικό. Το “Διεθνές Συμβούλιο Ινδιάνων” καθιερώνει καθεστώς μη κυβερνητικής οργάνωσης στα Ηνωμένα Έθνη στην Γενεύη και συμμετέχει στην διεθνή διάσκεψη των ΜΚΟ για να παρουσιάζει μαρτυρίες και καταθέσεις στα Ηνωμένα Έθνη. Η ΑΙΜ εισήχθη Νομοθεσία για την γλώσσα και τον πολιτισμό των Αμερικανών Ινδιάνων, η οποία υιοθετείται, αναγνωρίζοντας την ευθύνη της πολιτείας για την εκπαίδευση και τον πολιτισμό των Ινδιάνων. Η νομοθεσία αυτή αναγνωρίστηκε ως πρότυπο σε ολόκληρη την χώρα.
1978: η ΑΙΜ ιδρύει τα πρώτα προγράμματα εκπαίδευσης ενηλίκων στην φυλακή Stillwater στην Μινεσότα. Αργότερα ιδρύονται προγράμματα και σε άλλα κρατικά σωφρονιστικά ιδρύματα με πρότυπο το πρόγραμμα της Μινεσότα. Ιδρύεται, επίσης το σχολείο επιβίωσης “Circle of Life” στο White Earth Indian Reservation στην Μινεσότα. Το σχολείο λαμβάνει χρηματοδότηση για τρία χρόνια λειτουργίας από το Υπουργείο Παιδείας των ΗΠΑ. Η νεολαία της ΑΙΜ οργανώνει και διεξάγει μαραθώνιο 500 μιλιών από την Μινεάπολη στο Λόρενς του Κάνσας για να υποστηρίξει το “The Longest Walk”⁵. Το ίδιο έτος πραγματοποιείται και το “The Longest Walk” που προαναφέρθηκε στο οποίο άνθρωποι από όλα τα Ινδιάνικα έθνη διεσχισαν με τα πόδια τις ΗΠΑ από την Καλιφόρνια έως και την Ουάσιγκτον για να διαμαρτυρηθούν για την αντι-ινδιάνικη νομοθεσία που απαιτεί την κατάργηση των συνθηκών που είχαν συνάψει προγενέστερα έτη. Ένα tiipii στήνεται και συντηρείται στον χώρο του Λευκού Οίκου. Η προτεινόμενη αντι-ινδιάνικη νομοθεσία απορρίπτεται. Ιδρύεται επίσης και το “Woman for all Red Nations (WARN)” που βοηθάει στην άμβλυνση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι Ινδιάνες γυναίκες και οι οικογένειές τους.
1979: “Προστασία της Στέγασης – Little Earth”. Η προσπάθεια του Υπουργείου Στέγασης και Αστικής Ανάπτυξης των ΗΠΑ να κατασχέσει το στεγαστικό πρόγραμμα “Little Earth” των Ηνωμένων Εθνών ανακόπτεται με τις νομικές ενέργειες και το Περιφερειακό Δικαστήριο των ΗΠΑ εκδίδει ασφαλιστικά μέτρα κατά του HUD. Ιδρύεται το “Κέντρο Βιομηχανικής Αξιοποίησης Αμερικανικών Ινδιανικών Ευκαιριών (American Indian Opportunities Industrialization Centre – AIOIC) και δημιουργεί σχολεία κατάρτισης για την απασχόληση ώστε να αντιμετωπίσει τα εξωφρενικά προβλήματα ανεργίας των Ινδιάνων. Πάνω από 17.000 ιθαγενείς Αμερικανοί έχουν εκπαιδευτεί για θέσεις εργασίας από τότε που η ΑΙΜ δημιούργησε το Κέντρο. Δημιουργείται η οργάνωση “Anishinable Akeeng που λειτουργούσε ως μεσολάβηση για την ανάκτηση της κλεμμένης και καταπιεσμένης γης στην περιοχή “White Earth”.
1984: Η ομοσπονδία Σχολείων Επιβίωσης Εθνικού Ελέγχου παρουσιάζει σεμινάρια νομικής εκπαίδευσης για εκπαιδευτικούς Ινδιάνων παιδιών σε κολλέγια και νομικές σχολές στην Μινεσότα, το Ουισκόνσιν, την Καλιφόρνια, την Νότια Ντακότα, την Νεμπράσκα και την Οκλαχόμα.
1986: Αγωγή Σχολείων: Η “Heart of the Earth” και το “Red School House” έκαναν επιτυχής αγωγή κατά του Υπουργείου Παιδείας των ΗΠΑ και των Προγραμμάτων Εκπαίδευσης των Ινδιάνων για την άδικη κατάταξη των προγραμμάτων των σχολείων κάτω από τα επίπεδα χρηματοδότησης που συνιστώνται. Τα σχολεία απέδειξαν μεροληψία στο σύστημα κατάταξης από το προσωπικό του Τμήματος.
1987: “AIM Patrol”. Η περιπολία της ΑΙΜ Patrol της Μινεάπολης κλείνει τον κύκλο της με την επανεκκίνηση της περιπολίας για την αντιμετώπιση των κατά συρροή δολοφονιών γυναικών Ινδιάνων στην Μινεάπολη.
1988: “Elaine Stately Indian Youth Services (ESIYS). Αναπτύχθηκε ο οργανισμός “Elaine Stately” για να αποτρέψει τους νέους Ινδιάνους από την εμπλοκή τους σε παράνομες συμμορίες. Με την 20η επέτειο της ΑΙΜ, καθιερώνεται ένα ετήσιο “Pow Wow” στο ιστορικό “Fort Snelling”. Η εκδήλωση γίνεται η μεγαλύτερη εκδήλωση του Σαββατοκύριακου της Ημέρας της Εργασίας σε όλα τα κρατικά πάρκα της Μινεσότα.
1989: “Spearfishing”. Ζητείται από την ΑΙΜ να παράσχει εμπειρογνωμοσύνη για την αντιμετώπιση θυμωμένων διαδηλωτών στις αποβάθρες των σκαφών. Το ψάρεμα με ακόντιο συνεχίζεται παρά την βία, τις συλλήψεις και τις απειλές από τους λευκούς. Ο γερουσιαστής Daniel Inouye ζητά την διεξαγωγή μελέτης για τις επιπτώσεις του ψαρέματος με ακόντιο από τους Ινδιάνους. Η μελέτη δείχνει ότι μόνο το 6% των ψαριών που αλιεύονται είναι από Ινδιάνους. Η αθλητική αλιεία αντιπροσωπεύει το υπόλοιπο 94%.
1991: “Peacemaker Centre”. Με την πνευματική βάση τους Αμερικανούς Ινδιάνους, η ΑΙΜ στεγάζει με την περίπολό της και την ESIYS ένα κέντρο στην καρδιά της Ινδιάνικης κοινότητας.Το Sundance επέστρεψε στην Μινεσότα την ίδια χρονιά. Με την υποστήριξη των κοινοτήτων των Ντακότα, μια μεγάλη πνευματική αναγέννηση έλαβε χώρα στο Pipestone της Μινεσότα. Τα έθνη των Ojibwe, επίσης, βοήθησαν να καταστεί δυνατό το Minnesota Sundance. Το Pipestone Sundance έχει γίνει έκτοτε ετήσιο γεγονός. Το 1991, επίσης, οι ηγέτες των Oglala Lakota, των Cheyenne και άλλων εθνών κήρυξαν την ανεξαρτησία τους από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η ομάδα δημιούργησε μια προσωρινή κυβέρνηση και ξεκίνησε το άλλο έργο της ανάπτυξης ενός ξεχωριστού έθνους.Πραγματοποιήθηκε μία Εθνική συνεργασία για τον Ρατσισμό στον Αθλητισμό και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Οργανώθηκε για να αντιμετωπίσει τη χρήση των Ινδιάνων ως μασκότ αθλητικών ομάδων. Η ΑΙΜ ηγήθηκε ενός περιπάτου στη Μινεάπολη για το Superbowl του 1992. Το 1994, η Minneapolis Star-Tribune συμφώνησε να σταματήσει να χρησιμοποιεί ονόματα επαγγελματικών αθλητικών ομάδων που αναφέρονται σε Ινδιάνους.
1992: Η “Food Connection” διοργάνωσε ένα καλοκαιρινό πρόγραμμα απασχόλησης των νέων με μία πνευματική κατασκήνωση (Common Ground) στο αγροκτημα Tonkawood στο Orono MN.
1993: Επέκταση του προγράμματος εργασιακής κατάρτισης της “AMERICAN INDIAN OIC”. Η Grand Metropolitan, Inc. της Μεγάλης Βρετανίας, μητρική της Pillsbury Corporation συγχωνεύει το πρόγραμμα εργασιακής κατάρτισης με αυτό της AIOIC και δεσμεύεται για μελλοντικά χρήματα και υποστήριξη. Το “Little Earth” μετά από αγώνα 18 ετών, ο υπουργός HUD Cisneros αποφασίζει ότι το στεγαστικό πρόγραμμα Little Earth των United Tribes θα διατηρήσει το δικαίωμα στην ινδιάνικη προτίμηση.Ιδρύεται η εφημερίδα του Wounded Knee. Συγκεντρώνοντας για την εικοστή επέτειο της δράσης του Wounded Knee, ο πρόεδρος της φυλής Oglala Sioux ευχαριστεί την AIM για τις δράσεις του 1973.
1996 3-8 Απριλίου 1996. Ως εκπρόσωπος του Μεγάλου Κυβερνητικού Συμβουλίου του Αμερικανικού Ινδιάνικου Κινήματος (AIMGGC) και ειδικός εκπρόσωπος του Διεθνούς Συμβουλίου των Ινδιάνικων Συνθηκών, ο Vernon Bellecourt μαζί με τον William A. Means, πρόεδρο του IITC, συμμετείχαν στην Προπαρασκευαστική Συνάντηση για τη Διηπειρωτική Συνάντηση για την Ανθρωπότητα και ενάντια στο Νεοφιλελευθερισμό που διοργάνωσε το Απελευθερωτικό Κίνημα Emiliano Zapata (EZLN), που πραγματοποιήθηκε στο LaRealidad στο τροπικό δάσος Lancondone στο ανατολικό Chiapaz του Μεξικού. 27 Ιουλίου – 3 Αυγούστου 1996: Η δεύτερη συνάντηση για τη Διηπειρωτική Συνάντηση για την Ανθρωπότητα και Ενάντια στο Νεοφιλελευθερισμό φιλοξενήθηκε και πάλι από το EZLN και συμμετείχαν εκπρόσωποι του Διεθνούς Συμβουλίου της Συνθήκης των Ινδιάνων και του Αμερικανικού Ινδιάνικου Κινήματος.
1998, 27 Φεβρουαρίου 1998 έγινε στην 25η επέτειο του Wounded Knee ένα ψήφισμα του έθνους Oglala Lakota που καθιέρωσε την 27η Φεβρουαρίου ως Εθνική Ημέρα Απελευθέρωσης. Στις 16-19 Ιουλίου 1998 έγινε η 25η Ετήσια Γιορτή Επιστροφής του “Lac Courte Oreilles Honor the Earth” για να γιορτάσει και να τιμήσει τους κατοίκους του Lac Courte Oreilles και του Αμερικανικού Ινδιάνικου Κινήματος που συμμετείχαν στην κατάληψη του Winter Dam στις 31 Ιουλίου 1971 και στη γέννηση του Honor the Earth. Στις 2-11 Αυγούστου 1998 συνέβη η 30ή επέτειος του Μεγάλου Διοικητικού Συμβουλίου του Αμερικανικού Ινδιάνικου Κινήματος- Ιερά Λατομεία Pipestone στο Pipestone της Μινεσότα. Γιορτή καλωσορίσματος και εορτασμός/συνέδριο για τον εορτασμό της 30ής επετείου του AIM.
1999: Τον Φεβρουάριο έγινε η απαγωγή τριών ακτιβιστών που εργάζονται με μια ομάδα Ινδιάνων UÕwa στην Κολομβία από αντάρτες. Η Ingrid Washinawatok, 41 ετών (Menominee), μια ανθρωπιστική οργάνωση, ο Terence Freitas, 24 ετών, ένας περιβαλλοντολόγος από τη Santa Cruz της Καλιφόρνια, και ο LaheÕenaÕe Gay, 39 ετών από τη Χαβάη, συνελήφθησαν κοντά στο χωριό Royota, στην επαρχία Arauca στη βορειοανατολική Κολομβία την Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου, ενώ ετοιμάζονταν να φύγουν από την περιοχή των UÕwa μετά από μια επιτόπια επίσκεψη δύο εβδομάδων. Η Ingrid, ο Lahe και ο Terence απήχθησαν στις 25 Φεβρουαρίου από ένοπλους στο έδαφος των Ινδιάνων Uw’a της βορειοανατολικής Κολομβίας. Στις 5 Μαρτίου, τα κακοποιημένα και γεμάτα σφαίρες σώματά τους ανακαλύφθηκαν στην άλλη πλευρά των συνόρων στη Βενεζουέλα.
2000: Τον Ιούλιο πραγματοποιήθηκε το 32ο επετειακό συνέδριο της AIM στο Lac Courte Oreilles Ojibwe Nation Reservation στο βόρειο Wisconsin. Τον Οκτώβριο του 2000 συγκροτείται Επιτροπή για την αναζήτηση δικαιοσύνης για την Ingrid Washinawatok και τους συντρόφους της.
2001: Τον Μάρτιο εκπρόσωποι του Μεγάλου Διοικητικού Συμβουλίου του Αμερικανικού Ινδιάνικου Κινήματος παρευρίσκονται στην πορεία του Ζαπατιστικού Στρατού Εθνικής Απελευθέρωσης για την Ειρήνη, τη Δικαιοσύνη και την Αξιοπρέπεια, στην πλατεία Zocolo, στην Πόλη του Μεξικού. Τον Ιούλιο του 2001 έγινε η 11η Ετήσια Διεθνής Πολιτιστική Συγκέντρωση Νέων και Πρεσβυτέρων και το Sundance, Pipestone στην Μινεσότα. Τον Αύγουστο πραγματοποιήθηκε αστική αγωγή για ψευδή σύλληψη από πέντε διαδηλωτές κατά του wahoo κατά της πόλης του Cleveland. Τον Νοέµβριο δημιουργήθηκε Φόρουµ των Αµερικανών Ινδιάνων για το ρατσισµό στον αθλητισµό και τα µέσα ενηµέρωσης, Black Bear Crossing, Σεντ Πολ στην Μινεσότα.
2002: Τον Αύγουστο ήταν η 12η Ετήσια Διεθνής Πολιτιστική Συγκέντρωση Νέων και Πρεσβυτέρων και Sundance, Pipestone στην Μινεσότα
2003: Τον Μάιο συνέβη η τριμηνιαία συνάντηση του Εθνικού Διοικητικού Συμβουλίου της AIM, Thunderbird House, Winnipeg, Manitoba. Τον Αύγουστο η 13η Ετήσια Διεθνής Πολιτιστική Συνάντηση Νέων και Πρεσβυτέρων και και τα Sundance, Pipestone στην Μινεσότα
2004: Τον Αύγουστο έγινε η 14η Ετήσια Διεθνής Πολιτιστική Συνάντηση Νέων και Πρεσβυτέρων και Sundance, Honor Your Grandparents: “Φύλακας της σοφίας του αύριο”, Pipestone στην Μινεσότα
2005: τον Μάρτιο έγινε η πρώτη ετήσια εκδήλωση του Clyde H. Bellecourt Endowment Scholarship Fund και βραβεία, Συνεδριακό Κέντρο Μινεάπολης. Τον Ιούλιο η 15η Ετήσια Διεθνής Πολιτιστική Συνάντηση Νέων και Πρεσβυτέρων και Sundance, Διεθνής Προσευχητική Αγρυπνία για τη Γη, Pipestone στην Μινεσότα
2006: Τον Μάιο έγινε η δεύτερη ετήσια εκδήλωση του Clyde H. Bellecourt Endowment Scholarship Fund και απονεμήθηκαν βραβεία στο Minneapolis Convention Center. Τον Ιούλιο πραγματοποιήθηκε η 16η Ετήσια Διεθνής Πολιτιστική Συνάντηση Νέων και Πρεσβυτέρων και Sundance, Pipestone, Μινεσότα

1η Εικόνα: “Ειδικό μήνυμα του Νίξον για τις ινδιάνικες υποθέσεις”: 1970, ομιλία του Προέδρου Νίξον, η οποία κατήγγειλε τις προηγούμενες ομοσπονδιακές πολιτικές, τερμάτισε την πολιτική τερματισμού και κάλεσε σε μια νέα εποχή αυτοδιάθεσης για τους ινδιάνικους λαούς.
2η Εικονα: Το εξώφυλλο της εφημερίδας “Ann Arbor Sun” που δημοσιεύτηκε τη 1η Δεκεμβρίου του 1972. Ο συγγραφέας και δημοσιογράφος John Collins περιέγραψε σε αυτές τις στήλες την διαδικασία του “Trail of Broken Treaties” (Ann Arbor Sun, 1972)
3η Εικόνα: Ένα στιγμιότυπο από το “Trail of Broken Treaties” το 1972. Η φωτογραφία απεικονίζει τους εκατοντάδες Ινδιάνους διαδηλωτές κατά την άφιξή τους στην Ουάσιγκτον. Η φωτογραφία τραβήχθηκε από τον Richard Erdoes. (The Sociological Cinema)

Η συμβολή και ζωή σημαντικών Ινδιάνων Ακτιβιστών στα πλαίσια δημιουργίας της ΑΙΜ.

Η δεκαετία του 1970 συνεχίστηκε με αρκετές ακόμα βίαιες εμπλοκές στο Pine Ridge, και αρκετούς ακόμα θανάτους των ΑΙΜ. Με πολλούς από τους ηγέτες του στη φυλακή, η ΑΙΜ διαλύθηκε το 1978. Ωστόσο, τοπικές ομάδες του ΑΙΜ συνέχισαν να λειτουργούν, και το 1981 μια ομάδα κατέλαβε μέρος των Black Hills στη Νότια Ντακότα. Η αμερικανική κυβέρνηση δεν έλαβε κανένα μέτρο για να τιμήσει τις παραβιασμένες ινδιάνικες συνθήκες, αλλά στα δικαστήρια ορισμένες φυλές κέρδισαν σημαντικούς διακανονισμούς από τις ομοσπονδιακές και πολιτειακές κυβερνήσεις σε υποθέσεις που αφορούσαν διεκδικήσεις φυλετικής γης. Ο Russell Means συνέχισε να υπερασπίζεται τα δικαιώματα των ιθαγενών της Αμερικής στο Pine Ridge και αλλού και το 1988 ήταν υποψήφιος πρόεδρος με το Ελευθεριακό Κόμμα. Από το 1992, ο Μινς εμφανίστηκε σε διάφορες ταινίες, μεταξύ των οποίων ο Τελευταίος των Μοϊκανών. Η αυτοβιογραφία του, “Where White Men Fear to Tread”, εκδόθηκε το 1997. Ο Means απεβίωσε στις 22 Οκτωβρίου 2012, σε ηλικία 72 ετών.

Σημαντική για την οργάνωση ήταν και η συμβολή των γυναικών, μεταξύ των οποίων ήταν η Pat Bellanger, αρχικό μέλος του AIM, της οποίας τα σχεδόν πενήντα χρόνια υπηρεσίας στο κίνημα της χάρισαν το παρατσούκλι “Grandma AIM”. Η Sarah Bad Heart Bull, η οποία ξυλοκοπήθηκε και φυλακίστηκε στο Custer της Νότιας Ντακότα, ενώ διαμαρτυρόταν για τη δολοφονία του γιου της, και η Anna Mae Aquash, μέλος του Πρώτου Έθνους Mi’kmaq, η οποία εγκατέλειψε την οικογένειά της στον Καναδά κατά τη διάρκεια του Wounded Knee, όπου πήρε τα όπλα και πολέμησε στο πλευρό των ανδρών (MNopedia, 2019).

H “Socialist Worker” γράφει σε ανάμνηση του χαμού του Dennis Banks στις 29 Οκτωβρίου του 2017:

Ο Dennis Banks, συνιδρυτής του Αμερικανικού Ινδιάνικου Κινήματος (AIM) και ισόβιος αγωνιστής για τα δικαιώματα των ιθαγενών, απεβίωσε στις 29 Οκτωβρίου σε ηλικία 80 ετών. Με το όνομα Nowa Cumig των Ojibwe, που σημαίνει “στο κέντρο του σύμπαντος”, ο Banks αναφερόταν ως ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζούνιορ της κοινότητας των Αμερικανών Ινδιάνων για τον κεντρικό ρόλο που έπαιξε στον αγώνα από τη δεκαετία του 1960 και για τον επόμενο μισό αιώνα. Ο Μπανκς γεννήθηκε το 1937 στην ινδιάνικη κράτηση Leech Lake στη Μινεσότα, όπου ζει η ομάδα Leech Lake των Ojibwe. Όπως κάθε παιδί ιθαγενών της εποχής του, ήταν προϊόν της καταστροφικής και γενοκτονικής πολιτικής των οικοτροφείων της αμερικανικής κυβέρνησης, η οποία τον απομάκρυνε από το σπίτι της οικογένειάς του. Στην αυτοβιογραφία του Ojibwa Warrior, αντανακλά την εμπειρία του στο κυβερνητικό σχολείο:

Αλλά μετά από εννέα χρόνια σε αυτό το μέρος, το ξέχασα, επειδή μας απαγόρευσαν να μιλάμε τις μητρικές μας γλώσσες. Οι δάσκαλοί μας μάς επέτρεπαν να μιλάμε μόνο αγγλικά. Εκεί, οι προσπάθειες να μας εγκλιματίσουν έφταναν μέχρι και τα βιβλία ιστορίας, τα οποία απεικόνιζαν τους ιθαγενείς ως δολοφονικούς, άμυαλους άγριους. Σε ένα από αυτά τα βιβλία υπήρχε η εικόνα ενός χαμογελαστού Ινδιάνου που έγδερνε ένα μικρό ξανθό λευκό κορίτσι, ένα από εκείνα τα χαριτωμένα μοντέλα της Σίρλεϊ Τεμπλ. Άρχισα να μισώ τον εαυτό μου επειδή ήμουν Ινδιάνος και έκανα τον εαυτό μου να πιστέψει ότι ήμουν στην πραγματικότητα ένα λευκό αγόρι.

Αυτά τα οικοτροφεία – των οποίων ο ρητός στόχος ήταν να “σκοτώσουν τον Ινδιάνο και να σώσουν τον άνθρωπο”, σύμφωνα με τα λόγια του λοχαγού Richard Pratt – έχουν περιγραφεί ως πιο επιζήμια για τους ιθαγενείς Αμερικανούς από οποιαδήποτε σφαγή. Όπως πολλά παιδιά ιθαγενών, ο Μπανκς το έσκασε από το σχολείο και επέστρεψε στον καταυλισμό. Αργότερα, ο Μπανκς κατατάχθηκε στο στρατό και υπηρέτησε στο εξωτερικό στην Ιαπωνία. Όταν επέστρεψε στην πολιτική ζωή, όπως θυμήθηκε αργότερα ο Μπανκς, “οι δουλειές ήταν ελάχιστες και δυσεύρετες. Παρόλα αυτά επιβιώσαμε κυρίως στις αγορές σκλαβοπάζαρων της Μινεάπολης, του Σικάγο και του Μιλγουόκι”. Ο Banks αναφερόταν στις κοινότητες των Αμερικανών Ινδιάνων στα αστικά κέντρα, γνωστές ως Κόκκινα Γκέτο, όπου οι Ινδιάνοι είχαν έρθει για δουλειά, αν δεν ζούσαν στους εξαιρετικά φτωχούς ινδιάνικους καταυλισμούς.

Αυτή η μετανάστευση των ιθαγενών στις πόλεις αυξήθηκε δραματικά όταν η ομοσπονδιακή κυβέρνηση άρχισε να εφαρμόζει αυτό που ονομάστηκε “πολιτική τερματισμού” το 1953. Το Κογκρέσο είχε περάσει ένα ψήφισμα που διέταζε “το τέλος των καταυλισμών και των ομοσπονδιακών υπηρεσιών και προστασιών να ολοκληρωθεί “το συντομότερο δυνατό”, όπως έγραψε ο ιστορικός Τσαρλς Γουίλκινσον στο βιβλίο του Blood Struggle: Η άνοδος των σύγχρονων ινδιάνικων εθνών.

[…]Ο Μπανκς έζησε μια μακρά και εκπληκτική ζωή και συνέχισε να αγωνίζεται για την ελευθερία των καταπιεσμένων μέχρι την τελευταία του πνοή. Ο βαθύς αντίκτυπός του ήταν ορατός στις διαμαρτυρίες του Standing Rock, οι οποίες βασίστηκαν στους αγώνες του AIM δεκαετίες νωρίτερα. Είναι δουλειά μας να μάθουμε την ιστορία τέτοιων αγώνων για να οπλιστούμε για να αγωνιστούμε στο παρόν. Ντένις Μπανκς, Νόβα Κούμιγκ, αναπαύσου εν δυνάμει…(SocialistWorkers, 2017)